Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Ο Χατζηδάκης και η (spesial edition) Λιλιπούπολη....

Υπάρχει μια αποκρουστική μορφή ανθρώπου, η οποία χρησιμοποιώντας την προστασία της αγέλης, ξεμοναχιάζει το υποψήφιο θύμα και μόνο τότε, όταν  σιγουρευτεί ότι δεν υπάρχει δυνατότητα αντίδρασης, προχωρεί στην αηδιαστική όσο και θρασύδειλη διαδικασία του λιντζαρίσματος. Δεν ξέρω κι ούτε μ' ενδιαφέρει η πονεμένη ιστορία του καθενός απ' αυτούς τους (υποθέτω) συνομηλίκους μου, που κοπανάγανε έναν φανερά φοβισμένο όσο και ανίκανο να αμυνθεί άνθρωπο. Πιθανόν να ήταν και πελάτες του συγκεκριμένου βουλευτή, πιθανόν και ο ίδιος να τους είχε δώσει θέση στο δημόσιο, υπερωρίες και επιδόματα.Δεν ξέρω αν ο συγκεκριμένος βουλευτής είναι περισσότερο φαύλος, ψεύτης και υποκριτής από πολλούς  καθημερινούς ανθρώπους που τυχαίνει να συναναστρέφομαι, πολλές φορές αναγκαστικά και οι οποίοι εξαντλούν τα συγκεκριμένα ταλέντα σε κάθε ευκαιρία που τους δίνεται. Αυτό που ξέρω είναι πως δεν θα το έκανα ποτέ, ποτέ δεν θα χτυπούσα έναν άνθρωπο που τον κρατάνε άλλοι δέκα και που είναι ανίκανος να αμυνθεί, γιατί απλά το θεωρώ μεγάλη ξεφτίλα...

2 σχόλια:

  1. Αν ειναι 'σωστο' η οχι η σφαλιαρα που εφαγε ο 'πρωην' τι να πω!!! αλλα θα ηθελα στη ζυγαρια που μετραει τις ξεφτιλες να εβαζες ολο το πακετο αυτων που συμβαινουν και κατα ποσο ειναι αντρικιο να μας λιτζαρουν οι κρατουντες απο καπου εκει ψηλα που ειναιστο απυροβλητο! εμεις μπορουμε να αμυνθουμε? πιο ειναι πιο αντρικιο το να σου κοβουν την ηδη χαμηλη συνταξη,να σε διωχνουν απο την ηδη κακοαμοιβομενη δουλεια να υποβαθμιζουν συνεχως το βιοτικο σου επιπεδο,να σερνουν σε ανεργεια και απογοητευση τα παιδια μας να μας κοβουν τα φαρμακα απο τα ταμεια να να να να ..... η να κατεβαινεις στο δρομο και να αντιδρας?Θα ηθελα ο 'πονος' που σε επιασε με τον πρωην να σε επιανε και για ολους εμας που μας ξεφτιλιζουν και μας σερνουν στον εργασιακο μεσαιωνα,που θα μας κλεισουν τις δουλειες μας
    που θα μας κανουν επαιτες για ενα μεροκαματο του 500αρικου (αν το βρουμε και αυτο) εκτος αν εισαι και εσυ απο αυτους που τους βολευει ολη αυτη η κατασταση και θα βρεις ευκαιρια να 'κοψεις' κατιτις απο τους εργατες σου γιατι 'δεν βγαινεις' γιατι εχεις 'εξοδα' και γιατι πιος ειναι αυτος ο μεταναστης που παιρνει 1400 ευρω τον μηνα(ασχετα που δουλευει 12ωρο 7ημερο)
    ενω στη χωρα του ειναι 250 ευρω!!!!
    Περιμενω τη ζυγιση!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το αντιβαρο της μιας ζυγισης-Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ


    Σ’αυτή την κρίσιμη φάση για τη χώρα, τα αριστερά κόμματα αποφάσισαν να βγάλουν τα εσώψυχά τους, αφήνοντας τον αριστερό πολίτη μόνο κι απροστάτευτο.
    Ο ΕΛΕΓΧΟΣ των αριστερών πολιτικών δεν μπορεί να γίνεται με ιστορική αυτο-αναφορικότητα. Πρέπει να γαλβανιστεί μέσα στο αμόνι των ανασυνθέσεων και στο εκστρατευτικό σώμα των ανοικτών οριζόντων και ανοικτών συνεργασιών και όχι της κλειστής (περικυκλωμένης ή και αγκυλωμένης) εσωστρέφειας.
    Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ καλείται να συνδυάσει τη φαντασία των κινημάτων με ένα συγκεκριμένο στρατηγικό σχέδιο διακυβέρνησης. Η ηθική, η αισθητική και οι ευαισθησίες της Αριστεράς δεν κινδυνεύουν τόσο από την προγραμματική συμμετοχή της σε συνεργασίες διακυβέρνησης όσο από την αυτο-ακύρωση της πολιτικής της, εάν περιοριστεί στο να καταγγέλλει την άδικη κοινωνία, χωρίς να δέχεται να διαχειριστεί τα προβλήματα για μια πιο δίκαιη κοινωνία.
    Η ΕΞΟΥΣΙΑ δεν είναι αυτοσκοπός. Ούτε όμως και η μη-εξουσία. Οι καταγγελίες δεν αρκούν. Χρειάζεται και ανάληψη του ρίσκου στην εφαρμογή των ιδεών. Οποιος ασκεί εξουσία, δεν απεμπολεί υποχρεωτικά τις αρχές του, αν γνωρίζει το πώς και το γιατί.

    Η «ΚΛΕΙΣΤΟΦΟΒΙΑ» των μικρών κομμάτων, ως ιστορική συνέπεια της μακρόχρονης παράνομης δραστηριότητας και ως αντέρεισμα στην αλαζονεία των μεγάλων κομμάτων, εξηγείται, μεν, αλλά από ένα σημείο και μετά καθίσταται αυτοκαταστροφικός παράγοντας. Ο,τι και όποιος δεν ανοίγεται ή ασφυκτιά ή παραμορφώνεται.
    ΕΙΝΑΙ αδιανόητο τα μεγάλα κόμματα να «κάθονται πάνω στα ποσοστά τους» και να ζητούν -στο όνομα της δημοκρατικής αρχής και νομιμοποίησης- να καταβροχθίσουν τα μικρά κόμματα. Θεωρώ, όμως, εξίσου λαθεμένο τα μικρά κόμματα να διεκδικούν την απόλυτη αλήθεια και το «αμόλυντο» και να αρνούνται να θέσουν τις απόψεις τους στο αμόνι της σύνθεσης. Στο κάτω κάτω, τα κόμματα στις Δημοκρατίες δεν συνιστούν αυτοεξυπηρετούμενους θεσμούς, αλλά κρίνονται από την αποτελεσματική, για τη βελτίωση της ζωής των ανθρώπων, δράση τους.
    Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ έχει ιστορικό, πολιτικό και ηθικό χρέος να μας δείξει τι το διαφορετικό ξέρει να κάνει. Πώς απαντάει στην πράξη και όχι στα λόγια στην κρίση Κράτους και Κοινωνίας. Μάθημα πολιτικής ηθικής για αριστερούς ή λιγότερο αριστερούς. Με την ευθύνη της διακυβέρνησης και όχι με την ευκολία και το ευχολόγιο της αποχής.
    SINEL.K
    18 .1.

    ΑπάντησηΔιαγραφή